The English version of this page will be published soon
Sunday, May 3, 2015
Na een lange, verrassende en feestelijke zaterdag kon Michael het volgende melden over 'the day after'...:
"Ik had mijn wekker gezet, zodat ik om 7:00 uur wakker werd. Het was een kort nachtje, maar ik voel me prima. Het is wel vreemd om in dit atelier wakker te worden en helemaal als ik denk aan welke dingen mij gisteren zijn overkomen door alleen maar mijn gevoel te volgen. Het is natuurlijk wel vreemd om zomaar met iemand mee te gaan die je niet kent en dan ook nog eens mee uit gaan dansen. Met deze gedachten kleed ik mij aan en pak al zoveel mogelijk mijn spullen. Ik weet dat om 8:00 uur het ontbijt is. De tijd gaat door en ik loop om 8:00 uur naar het huis. Het keukenraam staat open "Goede morgen Michael, heb je goed geslapen?" Het is Corine die al koffie gezet heeft. Simon komt naar buiten en heeft voor mij koffie meegenomen. In het ochtendzonnetje zitten wij te praten. Hij zegt dat hij zich vergist heeft en dat de afstand naar Mount Albert behoorlijk verder is dan 40 km. Hij was in de war met een andere plaats. Ondertussen vliegen er verschillende vogels af en aan bij de voederplaatsen vlak voor ons neus. Geweldig mooi. Ineens komt er een rode kardinaal aan, een prachtige vogel. Er zijn ook knalgele vogels. Ik zit als een vorst in een heerlijk ochtend zonnetje en denk aan hoe gelukkig ik ben dat ik deze mensen ontmoet heb. Simon geeft aan dat hij mij wel een stuk met de truck wil wegbrengen, omdat het bijna 90 km is. Ik vind dat, na wat twijfelen, wel OK, omdat ik Tom en Coby heb verteld dat ik er om 15:00 uur wel zou zijn. Ik weet dat zij op mij wachten en om nu te bellen dat ik om 20:00 uur kom, vind ik zelf niet OK...
Corine roept mij voor het ontbijt dat wij op de brug bij de rivier gaan eten. Ik krijg een geweldig ontbijt: toast met kaas, tomaat, sla, beetje spek, en wat dressing. Eieren, sinasappelsap, yoghurt en nog veel meer. Het is niet te geloven en wij zitten heerlijk op de brug. In de verte loopt een vos in de tuin en wij zien ineens verschillende forellen de rivier opzwemmen. Het is prachtig.
Ik praat tijdens het ontbijt met Corine over mijn reis tot nu toe en het plezier dat ik steeds meer heb onderweg. De tijd vliegt en als Simon aangeeft dat wij de truck nog moeten lossen, onderneem ik actie. Na het lossen leg ik mijn tassen in de bak, zodat mijn fiets erop kan liggen en niet beschadigt.
Het duurt niet lang of wij gaan. Nog snel een foto van ons drieën en dan neem ik afscheid van Corine en ga met Simon mee. In de auto praat ik gezellig en Simon is echt een leuke gemoedelijke man. Hij vertelt een boel over de omgeving, waar Nederlanders wonen en waar familie woont etc.
Ik heb geen idee waar hij mij precies gaat afzetten, maar hij gaf aan dat ik dan nog een kleine 30 km moet fietsen. Het lijkt mij prima en ben al erg blij met hun hulp. Toch is het niet fietsen wel een dingetje. Het kost mij moeite, omdat ik alles wil fietsen. Toch ben ik blij dat ik een stuk weggebracht word, omdat het hier wel heel erg heuvelachtig is.
Simon zet me af op een parkeerplaats, waar ik op mijn gemak al mijn spullen op mijn fiets kan doen en via rustige wegen weer verder kan. Ik neem afscheid van hem. Ik vertel hem dat wanneer zij in september naar Nederland komen, ik hen graag weer wil ontmoeten. Zijn broer woont in Alkmaar, dus de afstand kan geen probleem zijn. Simon zwaait mij uit en ik fiets links af de weg op. Simon gaat rechtsaf terug naar huis.
Het is warm op de fiets, maar niet té. Ik heb hier nog steeds behoorlijk veel klimwerk en met mijn gewicht betekent dat een zeer lage snelheid. Ineens realiseer ik mij dat ik mijn GPS tracker nog moet aanzetten. Hier zal ik wel reacties op krijgen, denk ik nog even. Genietend van het landschap, vliegen de tijd én de kilometers voorbij.
Het gaat zo goed dat ik al snel in de buurt van Mount Albert ben. Ik fiets de wijk van Tom en Coby in en ik bel hen op, omdat ik hun huis niet kan vinden. Wat blijkt?! Ik sta voor hun deur, maar omdat de begroeiing zo dicht is, zie ik hun huis niet. Ik hoor de stem van Tom en fiets nu zo het pad op. Zij zijn onder de indruk van mijn fiets en spullen en dat ik het helemaal gehaald heb. Ik vertel dat ik deels weggebracht ben om hier op tijd te zijn.
Ik wordt erg goed ontvangen en het is zo goed hen weer te zien. Even later vertel ik hen al mijn verhalen. Coby haalt na een tijdje haar kleinkinderen op. Ik ontmoet later ook hun zoon en zijn vrouw. Het is erg gezellig en ik heb geen tijd meer om na te gaan waarom ik hier niet op het internet kom. Ik lig al me al rond 23:00 uur in bed..."
Han Schomakers, editor
Add comment
Comments